Rapport op de officiële website van het organisatiecomité van de Olympische Winterspelen in Beijing op 10 februari: het was zes uur 's ochtends op de eerste dag van het Chinese Nieuwjaar. Gao Xiaofan, een studentassistent van de Oekraïense delegatie in het Olympisch Dorp, heeft net een inkomend werkoproep verwerkt. Het was haar verjaardag en die zou waarschijnlijk niet worden gemarkeerd als ze aan haar dagelijkse routine begon. Ze is een van de ruim negenhonderd vrijwilligers van de Beijing Foreign Studies University.
“Iedereen is gelijk en wordt gerespecteerd. Wij zijn collega's die aan hetzelfde doel werken. Er is geen hiërarchie, geen druk. Dit is mijn droomwerkomgeving”, zegt Che Jiayi, een vrijwilliger en assistent die is toegewezen aan de Amerikaanse delegatie. De gevoelens worden gedeeld door Zou Guanglin die samenwerkt met de Japanse delegatie. Samen grappen maken, samen naar wedstrijden kijken en samen problemen oplossen, zorgden ervoor dat hij zich een natuurlijk onderdeel van het team voelt.
Voor de vrijwilligers is het meer dan een klusje. Ze zien het allemaal als een kans voor persoonlijke verbetering. Elke vrijwilliger had het gevoel hoewel het nog maar een maand was nadat ze bij het team zijn gekomen, hebben ze vergeleken met zichzelf op de campuse een algehele verbetering in "de beste vaardigheden om in de samenleving te komen". En elke delegatie waarmee ze samenwerken is hun beste leraar en vriend tijdens de Olympische Winterspelen.
Op 31 januari, terwijl families in heel China hun traditie volgen en zich herenigen om oudejaarsavond te vieren, moesten de vrijwilligers op hun post blijven, maar hun geest werd verlicht door constante blijk van vriendelijkheid. Che Jiayi zat toen in een bus en vergezelde haar ijshockeyteam naar de locatie voor een training. Een atleet zei tegen haar: “Het spijt me dat je niet bij je familie kunt komen voor het Chinese Nieuwjaar. Maar ik weet zeker dat ze trots op je zijn." Het was een vluchtig moment, maar ze voelt nog steeds de uitstorting van empathie en de hechte band met hen, ondanks hun nationaliteiten.
Voordat de openingsceremonie op 4 februari om 20.00 uur begon, waren de vrijwilligers druk bezig de delegaties te verwelkomen en naar hun plaats in het stadion te leiden, hun belangrijkste verantwoordelijkheid op die grote dag. Ze misten het spektakel van de feestelijke opening met het vuurwerk boven het Vogelnest. "Ik ben de geschiedenis aan het beleven, en ik maak er deel van uit", zei Zou Guanglin.
Op de dagelijkse bus die naar het Winterolympisch Dorp pendelt, geeft Gao Xiaofan de voorkeur bij het raam te zitten. Onderweg kan ze altijd de zonsopgang en het proces van de hemel die van roze naar goud verandert zien. Door hun overvolle agenda hebben ze normaal gesproken weinig tijd voor een regelmatige pauze.
